“Δεν αγγίζω τις συντάξεις, για να γίνω αρεστός στου Γερμανούς. Ο κόσμος θα μας δολοφονήσει” ήταν επι λέξη η δήλωση του επικεφαλή της Λίγκας, Ουμπέρτο Μπόσι, που συμμετέχει στην οριακά ακροδεξιά κυβέρνηση συνεργασίας Μπερλουσκόνι στην Ιταλία. Η δήλωση έρχεται μετά από την επίσημη ουσιαστικά εισαγωγή της χώρας στις οικονομικές συμπληγάδες των αγορών, της κρίσης και την Ευρωπαϊκής Ένωσης που έχουν φέρει την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι στα πρόθυρα της κατάρρευσης.
Τα πολιτικά γεγονότα της τελευταίας εβδομάδας στη γειτονική χώρα θα μπορούσαν να θεωρηθούν οικεία. Οι Βρυξέλλες και οι “αγορές”, με την Μέρκελ και τον Σαρκοζύ να πρωταγωνιστούν, ξεκίνησαν τη συζήτηση για την υπαγωγή της Ιταλίας σε Μνημόνιο, με αφορμή την καθυστέρηση της εφαρμογής “μεταρρυθμίσεων” για την ανάπτυξη της χώρας.Οι εξελίξεις φέραν την κυβέρνηση Μπερλουσκόνι με την πλάτη στον τοίχο. Έκτακτο υπουργικό συμβούλιο συγκαλέστηκε άμεσα και το νεοφιλελεύθερο όνειρο της κυβέρνησης εμφανίστηκε για άλλη μια φορά σαν λύση. Μόνο που η λύση, απέναντι σε μια κρίση που χαρακτηριστικά λέγεται από τα διεθνή μέσα ότι απειλεί την Ιταλία με τον κίνδυνο να βρεθεί στη θέση της Ελλάδας, περιλαμβάνει μέτρα όπως η άυξηση του ορίου συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια. Οι προσπάθειες να χρησιμοποιηθεί μια εισήγηση μέλους της Λίγκας για να πειστεί ο συνασπισμός που κυβερνά ώστε να αποδεχτεί τα νέα μέτρα πέσαν στο κενό, με την κυβέρνηση να κινδυνεύει να διαλυθεί εκ των έσω. Τη στιγμή που ο Μπερλουσκόνι δήλωνε ότι ίσως έχει έρθει επιτέλους η στιγμή να εφαρμόσει μεταρρυθμίσεις που χρόνια ονειρευόταν, ο υπουργός Υποδομών Αλτέρο Ματεόλι δήλωνε ότι “υπάρχει όντως η περίπτωση να πέσει η κυβέρνηση, αλλά υφίστανται ακόμα κάποια περιθώρια διαπραγμάτευσης”.
Η κατάληξη συζητήσεων, διαρροών και δηλώσεων από την Ευρωπαϊκή Ένωση που μέσω του Αμαντέου Αλταφάζ δεν δίστασαι να πει ότι θα πρέπει και η Ιταλία να συνηθίσει τον ευρωπαϊκό έλεγχο, είναι μια 14σέλιδη επιστολή που περιγράφει το ιταλικό Μνημόνιο νέων μέτρων και στάλθηκε από τον Σίλβιο Μπερλουσκόνι στις Βρυξέλλες. Είναι η δεύτερη επιστολή που γίνεται επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης στη χώρα τον τελευταίο μήνα. Η προηγούμενη έκανε λόγο για μέτρα όπως η μείωση του δημόσιου τομέα, η μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος για τη στήριξη των επιχειρήσεων, η απελευθέρωση των κλειστών επαγγελμάτων, η εγκατάλειψη των συλλογικών συμβάσεων εργασίας προς όφελος των επιχειρησιακών συμβάσεων , αναθεώρηση των κανόνων που αφορούν την πρόσληψη και απόλυση των εργαζομένων. Οι ομοιότητες με τον “ελληνικό δρόμο” δεν κρύβονται.
Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ, 29 Οκτωβρίου 2011
Συλλαβές 