Με κάλεσμα για πρώτη φορά σε “απεργία αξιοπρέπειας” από όλες τις δυνάμεις που συμμετέχουν στην εξέγερση ενάντια στο καθεστώς Άσαντ, ξεκίνησε η εργάσιμη εβδομάδα στη Συρία. Βασικά αιτήματα της απεργίας ήταν να αποσύρει το καθεστώς το στρατό από τις πόλεις και να απελευθερώσει τους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους.
Στενεύει ο κλοιός γύρω από το καθεστώς Άσαντ στη Συρία, καθώς εντείνονται οι κινητοποιήσεις στο εσωτερικό της χώρας παράλληλα με τις πιέσεις της “διεθνούς κοινότητας”. Τη στιγμή που απεργιακές κινητοποιήσεις και μεγάλες διαδηλώσεις εναλλάσσονται στις πόλεις της Συρίας με τις βίαιες ένοπλες συγκρούσεις και την καταστολή, ο ΟΗΕ αυξάνει τον επίσημο αριθμό των νεκρών της εξέγερσης και οι διεθνείς πιέσεις φαίνεται πως οδηγούν τη Ρωσία, που μαζί με την Κίνα έφερνε σθεναρή αντίσταση στην καταδίκη του καθεστώτος Άσαντ από το Συμβούλιο Ασφαλείας, σε αλλαγή τακτικής.
Με κάλεσμα σε “απεργία αξιοπρέπειας” από όλες τις δυνάμεις που συμμετέχουν στην εξέγερση ενάντια του καθεστώτος Άσαντ, ξεκίνησε η εργάσιμη εβδομάδα στη Συρία. Οι Τοπικές Επιτροπές Συντονισμού που έχουν δημιουργηθεί από το ξεκίνημα των κινητοποιήσεων, υπό τον τίτλο “Κάνουμε την επανάσταση μας με τα χέρια μας” και με σκοπό να εντείνουν τις πράξεις πολιτικής ανυπακοής αλλά και να αποδυναμωθεί οικονομικά το καθεστώς Άσαντ, κάλεσαν την Κυριακή στην πρώτη γενική απεργία διαρκείας χωρίς να καθορίσουν τη λήξη της. Το κάλεσμα στηρίχθηκε και από το Εθνικό Συριακό Συμβούλιο αλλά και την Εθνική Συντονιστική Επιτροπή για Δημοκρατική Αλλαγή που αποτελούν τις δύο κύριες δυνάμεις της αντιπολίτευσης. Στόχος της αντιπολίτευσης η απεργία να συνεχιστεί μέχρι το καθεστώς να αποσύρει τον στρατό από τις πόλεις και να απελευθερώσεις τους χιλιάδες πολιτικούς κρατούμενους.
Η απεργία αποσκοπούσε στο να κλείσουν τα εμπορικά καταστήματα, να σταματήσουν οι εκπαιδευτικές διαδικασίες σε σχολεία και πανεπιστήμια, να μη λειτουργήσουν κυβερνητικές υπηρεσίες αλλά και να σταματήσουν οι συγκοινωνίες και μεταφορές στη χώρα. Πραγματοποιήθηκε δε ταυτόχρονα με τις πρώτες τοπικές εκλογές μετά την μεταρρύθμιση που πραγματοποίησε το καθεστώς στο όνομα του σταδιακού εκδημοκρατισμού της χώρας, τις οποίες και μποϋκόταρε μαζικά η αντιπολίτευση. Σε αντίστοιξη με την μικρή συμμετοχή στις τοπικές εκλογές, το εύρος της απεργίας φαίνεται πως αυτή τη φορά ξεπέρασε τις προσδοκίες των διοργανωτών και εξαπλώθηκε πέρα από τις πόλεις προπύργια της εξέγερσης. Όπως ήταν αναμενόμενο η Χομς, η Χάμα, η Ντεραά, η Ιντέλμπ αποτέλεσαν τα κέντρα όπου η συμμετοχή στην απεργία ήταν σχεδός καθολική. Αλλά για πρώτη φορά η απεργία επηρρέασε και την πόλη Αλέπο, μεγάλο εμπορικό και βιομηχανικό κέντρο της χώρας με συμμετοχή και μέρους των βιομηχανικών εργατών, ενώ άγγιξε και πολλές συνοικίες της Δαμασκού αν και κάτοικοι αναφέρουν σε διεθνή ειδησιογραφικά πρακτορεία ότι το κέντρο της πρωτεύουσας λειτουργούσε κανονικά. Διαδηλώσεις με αφορμή την απεργία πραγματοποιήθηκαν και σε κάποια πανεπιστημιακά ιδρύματα.
Οι κινητοποιήσεις και αυτή τη φορά σημαδεύτηκαν από την άγρια καταστολή του καθεστώτος. Κατά τη διάρκεια της εβδομάδας, επιθέσεις του στρατού προκάλεσαν τον θάνατο δεκάδων πολιτών, ανάμεσά τους αναφέρεται και ένα παιδί, ενώ μέλη των Τοπικών Επιτροπών Συντονισμού αναφέρουν πως σε πολλές περιπτώσεις και ειδικά στην πόλη Χομς ο στρατός εισέβαλε και κατέστρεψε καταστήματα που δεν λειτουργούσαν λόγω της απεργίας. Ταυτόχρονα την Πέμπτη τουλάχιστον 27 μέλη των συριακών δυνάμεων ασφαλείας έχασαν τη ζωή τους σε συγκρούσεις με λιποτάκτες του στρατού στην πόλη Ντεραά. Οι κινητοποιήσεις κορυφώθηκαν την Παρασκευή, με τη διοργάνωση πορείας στην Χόμς στην οποία σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων συμμετείχαν περισσότεροι από 200.000 διαδηλωτές, ενώ διαδηλώσεις πραγματοποιήθηκαν και σε άλλες περιοχές. Οι διαδηλώσεις στράφηκαν αυτή τη φορά και ενάντια στον Αραβικό Σύνδεσμο τον οποίο οι διαδηλωτές κατηγορούν για ολιγορία στις αποφάσεις απομόνωσης του καθεστώτος Άσαντ.
Κι ενώ η κατάσταση στη χώρα μοιάζει ανεξέλεγκτη με τον αριθμό των στρατιωτών που λιποτακτούν να παραμένει απροσδιόριστος και τις ένοπλες συγκρούσεις να μην δείχνουν σημεία κάμψης, την άυξηση στους 5.000 του αριθμού των θυμάτων του καθεστώτος Άσαντ από την ημέρα έναρξης των κινητοποιήσεων ανακοίνωσε η επικεφαλής της ύπατης αρμοστείας των Ηνωμένων Εθνών για τα ανθρώπινα δικαιώματα Ναβί Πιλάι, προσθέτοντας ότι ανάμεσά τους βρίσκονται 300 παιδιά. Ταυτόχρονα σημείωσε την καταγραφή περιστατικών βασανιστηρίων στη χώρα. Καταγραφή που επιβεβαιώνει και το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που την τελευταία εβδομάδα δημοσίευσε έκθεση όπου καταγράφονται οι μαρτυρίες σύρων στρατιωτών που κατονομάζουν 74 ανώτερους στρατιωτικούς ως υπέυθυνους για επιθέσεις σε άοπλους πολίτες. Η έκθεση περιλαμβάνει τα ονόματα αξιωματούχων του στρατού και της μυστικής αστυνομίας που διέταξαν ή επέτρεψαν μαζικές δολοφονίες, βασανιστήρια ή παράνομες συλλήψεις διαδηλωτών. Οι παραπάνω αποκαλύψεις χρησιμοποιούνται σαν στήριγμα του αιτήματος να παραπεμφθεί η Συρία στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο με την κατηγορία εγκλημάτων κατά της ανθρωπότητας, αίτημα που προωθείται σθεναρά και από τη Γαλλία.
Με το προηγούμενο της Λιβύης να παραμένει πολύ πρόσφατο η Ρωσία, μέσω του υπουργού εξωτερικών Σερκέι Λαβρόφ, αμέσως καταδίκασε κάθε σκέψη παραπομπής της Συρίας στο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο σαν “ανήθικη”, επισημαίνοντας ότι υπάρχει άρνηση να ασκηθεί πίεση σε όσους χρησιμοποιούν όπλα ενάντια στο καθεστώς. Η τακτική αυτή, της στήριξης, που παρείχε η Ρωσία στο καθεστώς Άσαντ, ασκώντας βέτο σε κάθε προσπάθεια καταδικαστικής απόφασης των Ηνωμένων Εθνών τροποποιήθηκε την Πέμπτη, όταν παρουσίασε σχέδιο απόφασης στο Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Το σχέδιο αυτό καταδικάζει τις βιαιότητες που διαπράττονται στη Συρία “απ’ όλες τις πλευρές, συμπεριλαμβανομένης της δυσανάλογης χρήσης βίας από της συριακές αρχές”.
Με την Τουρκία αλλά και τον Αραβικό Σύνδεσμο να προσπαθούν να παίξουν ρόλο στην μια επικείμενη μετάβαση στη Συρία και μέλη του Εθνικού Συριακού Συμβουλίου να χαρακτηρίζουν την αλλαγή στάσης της Ρωσίας ως μη ικανοποιητική, οι φωνές μέρους της αντιπολίτευσης που κάνουν λόγο για το δικαίωμα του συριακού λαού να καθορίσει την τύχη του χωρίς εξωτερικές παρεμβάσεις παραμένουν ελπιδοφόρες. Όπως ελπιδοφόρες ήταν και οι λέξεις που επιλέχθηκαν για να κλείσει το κάλεσμα στη γενική απεργία: “η απεργία είναι ο τρόπος μας να απελευθερώσουμε τη θελησή μας!”
Δημοσιεύτηκε στο ΠΡΙΝ, Κυριακή 18 Δεκεμβρίου 2011
Συλλαβές 